Het vernieuwde museum Arnhem is een ode aan de oude koepel van Cornelis Oudshoorn en een hommage aan de stuwwal waar de nieuwe vleiugel op ligt. - en dan hebben we het nog niet eens over de beeldentuin die openbaar toegankelijk is. Het bureau Benthem Crouwel (uitvoerende architecten Joost Vos en Saartje van der Made) was verantwoordelijk voor de operatie die een paar jaar in beslag heeft genomen. Op 12 mei ging het museum weer open voor het publiek.
De kern van de renovatie/nieuwbouw is de entree aan de Utrechtseweg die gelukkig de kruip-door-sluip-door ingang van vroeger heeft uitgewist. Vanuit de hoofdingang betreed je de koepel die nu is ingeruimd voor de brasserie PIerre, waarmee de vroegere directeur Pierre Janssen wordt geeerd..
Door de koepelzaal volledig te gebruiken zijn de vroegere zaaltjes achter de kolommen verdwenen, en ook in de omloop boven is vooral ruimte en uitzicht gewonnen. De koepelzaal is nu de uitvalsbasis voor een wandeling door de museumzalen. Het absolute hoogtepunt is de langwerpige doos die boven de stuwwal uitsteekt en een fabelachtig uitzicht vanuit panorama vensters op de Nederrrijn biedt. Hier lag vroeger de zaal die Eschauzier had ontworpen met ook al zo’n panoramavenster. De langwerpige vleugel is bekleed met vierkante tegeltjes van Tighelaar uit Makkum, aan de Veluwekant rosig-bruin getint, aan de Rivierkant meer blauwig en grijzig. Voegwerk is achterwege gelaten. Verrassend is hoe op sommige punten een ‘scheur’ in de gevel is gemaakt waardoor je telkens een glimp opvangt van de tuin en de oude, opgeknapte koepel.
Het is een enorme verbetering waardoor Museum Arnhem zich schaart onder de toonaangevende musea in Nederland , en dat komt vooral door de ligging op de grens van Veluwe en Betuwe. Toch zijn er ook enkele minpunten helaas: veel museumwand lijkt er door de gangen en panoramaramen niet te bestaan en de tussenwanden in de zalen zijn grof uitgevoerd - dikke staketsels of stellages. Die doen afbreuk aan de fijnzinnigheid van de architectuur.
Monumentaal is de trap vanuit de tuin naar een platform, een uitsnede uit de doos. Dat is opnieuw een eerbetoon aan het landschap want afgezien van een beeld is er qua kunst niets te zien. Een architect kan dus ook verliefd worden op de genius loci waarbij hij de functie uit het oog verliest. Bij een museum gaat het toch in eerste instantie om kunst. Die verliest het nu soms van de architectuur. .