In de rij nieuwe en vernieuwde winkels op de PC hoort Dolce & Gabbana in het pand The Lady. Architect is Liesbeth van der Pol (DOK Architects). Een beeldhouwwerk van baksteen dat de straat een extra boost geeft.
Er is een onverwachte overeenkomst tussen twee nieuwkomers in de Amsterdamse binnenstad, the Diamond Boutique hotel bij het Leidseplein en The Lady in de PC Hooftstraat. Daar is sinds kort Dolce & Gabbana in getrokken. In beide gevallen is het commentaar van de Vrienden van de Amsterdamse Binnenstad ‘vreselijk’. The Lady bijvoorbeeld zou het beeld van een 19e-eeuwse straat verstoren.
Nieuwbouw in een historische context kan altijd rekenen op (negatieve) reacties. Detonerend, niet passend binnen het silhouet van de straat, vloekend bij het Amsterdamse palet. Omdat The Diamond nog niet klaar is, richten we ons op The Lady, van Liesbeth van der Pol (DOK Architecten). Van der Pol is vertrouwd met retail-architectuur: ze heeft de keten van Claudia Strater over heel Europa vormgegeven. The Lady is van een andere orde: dit is een ferm statement. Een opzettelijke breuk met de wat non-descripte PC, die in geen enkel opzicht kan wedijveren met fameuze modestraten in de metropolen, de Via Montenapoleone in Milaan of de Rue de Faubourg St Honore in Parijs.
De afgelopen jaren is die bescheidenheid geleidelijk aan opgelost. Weg is het dorpse aspect van de PC. Dat is het werk van een ontwikkelaar die de PC een architectonisch cachet wil geven. Sjoerd Soeters begon met een facelift voor Mexx met een schuin geplaatste zuil in de gevel – die is net als het merk Mexx verdwenen. Een paar jaar geleden voorzag MVRDV de façade van Hermes van glazen bouwstenen, en toen was het hek van de dam. Yves St. Laurent verbouwde, Tesla kwam en verdween en ga zo maar door. De buurt begon te klagen dat de PC een doorlopende bouwput was waarin elk modemerk wel zijn ei kwijt wilde. Architecture meets high fashion: er is niets nieuws onder de zon sinds Rem Koolhaas een styling huwelijk aanging met Miucca Prada. Opmerkelijk genoeg is de Prada-winkel op de hoek van de PC terughoudend.
The Lady is dat niet. De bedrijfsleider van Dolce & Gabbana noemt het een knipoog naar Gaudi, en ja dat is het. Preciezer gezegd: Gaudi ontmoet de organische architectuur en benadert de stijl van een Amsterdams grachtenhuis, gezien de topgevel die in een soort schoorsteen uitmondt. Van der Pol weet hoe ze een baksteen kan kneden, voegen en vormen, gezien veel van haar andere Amsterdamse projecten zoals het Meerhuizenplein in Zuid en the George op de Zuidas. Er is vaak een vleugje Amsterdamse School in terug te vinden. Haar inspiratiebron was een beeld van Hildo Krop op de kop van Museum Het Schip.
De vormsteen in de winkelpui op de PC is van een zeldzame plasticiteit. In plaats van kozijnen welven en krommen de raamomlijstingen en vensterbanken maar wel zo dat er nog ruimte is voor een etalage. De eerste verdieping, plek van de mannencollectie, wordt niet gehinderd door de robuuste vlakverdeling en de ietwat taps toelopende vensters. De steen is 40 centimeter lang en werd op de bouwplaats zelf gefreesd en bijgewerkt. De basis waren de aquarellen die Van der Pol gewoon is te maken.
Intussen is het de vraag of architectuurhistoricus Walter Schoonenberg (VVAB) gelijk heeft. Ja, The Lady is een breuk met de omgeving, maar valt de PC wel onder het Unesco-werelderfgoed of onder een beschermd stadsgezicht? Dat elk modemerk zijn kans grijpt is niet meer dan logisch in deze straat, waarmee het gebied in feite vogelvrij is verklaard. Een woonstraat, het ideaal van Schoonenberg, is het allang niet meer en Van der Pol wil ook bewust niet teruggrijpen op het verleden. Het zijn de dames op hoge hakken die hier hun kleding kopen. Welstand, tegenwoordig verdeeld in drie afdelingen, was enthousiast. Om ego’s in de PC kun je niet heen.
Want The Lady, niet speciaal voor D&G gemaakt, is een karakteristiek ambachtelijk gemaakt object is, een blikvanger waar de PC weer nieuwe SUV’s en Tesla’s mee kan aantrekken. Daarmee doemt een nieuw gevaar op: dat de pui van de winkel op ooghoogte aan het blikveld wordt onttrokken. Een andere vraag is, hoe lang de houdbaarheid van dit type retail-architectuur is gezien de geschiedenis van de voorgangers. Want niets gaat zo snel als high fashion hoewel minder snel dan fast fashion. En The Diamond Hotel dan? Dat is een ander verhaal. Wordt vervolgd.