Op de kop van de Wenckebachweg, waar Amsterdam bijna ophoudt, staat Oratio, een niet te missen rode kantoortoren. Daar vlakbij, aan de Weespertrekvaart, vormt zich een nieuwe wijk. Met Orato is de toon gezet en die klinkt niet vals.
Het heeft het in zich een ijkpunt te worden zoals de Wolkenkrabber op de Vrijheidslaan dat is: Orato aan de kop van de Wenckebachweg. Nou ja, Wenckebachweg, zo majestueus als de Vrijheidslaan is deze industriële ader niet met zijn collectie studio’s, autospuiterijen en een bakkerij voor grootverbruik. Maar wat niet is, kan nog komen. Want Orato met zijn gevel van rood geanodiseerd aluminium en 15 verdiepingen prijkt aan het eind van die weg en zal als het goed is in de toekomst deel gaan uitmaken van een nieuwe wijk aan de Weespertrekvaart.
Eind juni werd bekend dat het rijk 3,2 miljoen euro uittrekt om de bouw bij die vaart te versnellen. Er zullen 650 woningen worden gebouwd, lichte bedrijvigheid is ook toegestaan en er wordt een wandelpad langs de kade aangelegd. In een verre toekomst slaat Amsterdam hier zijn vleugels uit en worden het Amstelkwartier, het Bajeskwartier en de Weespertrekvaart een geheel.
Nu is er alvast Orato, van John Bosch/OZ Architecten. Noem het een Valley 2.0, de apenrots van MVRDV op de Zuidas. Opnieuw is hier sprake van een toren die in de hoogte openbreekt, en dus van een strak grid overgaat in driehoekige fragmenten. Daarop de terrassen waar het kantoorpersoneel kan uitpuffen en van het uitzicht kan genieten. Orato betekent in het Grieks uitzicht.
De toren werd tegen een bestaand laag gebouw uit de jaren negentig aangeschoven. Het doet denken aan de manier waarop in Tripolis Park de torentjes van Aldo van Eyck werden ingepakt door het hoofdkantoor van Uber. Aan de kant van de A10 bestaat Orato uit strakke vierkante ramen met die rode kaders die halverwege worden opengebroken door een groot glazen kruis. De stadskant is juist speels met verspringende en uitkragende terrassen.
Orato, zo jubelt vastgoedonderneming Zadelhoff, voegt zich in het rijtje landmarks langs de A10: Valley, het NHOW-hotel, Van der Valk, the Joan (ook van OZ architecten), G-Star en misschien zelfs Mediavaert. Het wordt nog lastig voor de automobilisten om de aandacht bij het stuur te houden met zoveel architectonische krachtpatserij langs de rand van de weg.
Ook binnen is het spektakel niet geschuwd. Designer Martin Baas, vertegenwoordigd in menig museum, leverde kleurrijke meubels en kunstwerken. Het interieur is van de hand van studio The Invisible Party dat een vide creëerde achter de ingang die vijf verdiepingen beslaat. In deze hal, eerder een lobby vanwege de fauteuils en banken, staan gemeenschapstafels en werkcellen. De kers op de taart zijn de twee bovenste etages met verdiepingshoge ramen en zalen voor seminars, bedrijfsfeesten of presentaties.
Werken, zo blijkt maar weer in Orato, is niet meer uren achter je computer zitten, het gaat om overleg, ontmoeting en inspiratie.
Hoewel er in ronkend makelaarsproza wordt gerept over de omgeving met de onvermijdelijke koffiebars en gyms, is de rauwe werkelijkheid toch een ander verhaal. Goed bereikbaar per openbaar vervoer, wordt er gezegd: de dichtstbijzijnde metrohalte is Spaklerweg, geschat op 15 minuten lopen. Er zijn niet voor niets elektrische fietsen en een shuttlebus beschikbaar.
Dat neemt niet weg dat deze periferie van Amsterdam verrijkt is met een toren waar je U tegen zegt. Een icoon als dat niet zo’n afgekloven woord is. En het zadelt de gemeente opnieuw met een opgave op. Net als bij Haven-stad en Houthavens zal deze wijk beter moeten worden aangesloten op metro, tram of bus. En dan is er nog een nostalgisch sentiment: weer gaat er een rafelrand, een onontgonnen stuk stad verloren.