Met 85 kleine en vooral ook grote woningen is Cornelis in de buurt van station Lelylaan een verrijking in de westelijke tuinsteden. Met grote zorg en liefde is er een complex opgeleverd waar het kind zich uit kan leven, en hopelijk de ouders ook.
De potentie van het woongebouw Cornelis blijkt uit het filmpje dat de architect op zijn telefoon tevoorschijn tovert. De camera zwenkt van de buitenkant naar binnen waar een kleuter op een driewieler door de brede gang scheurt en door het gebouw dwaalt om uit te komen bij een tweeling aan de voet van de trap. Inderdaad een pastiche op The Shining, zelfs met bijbehorende muziek.
Tikkertje Trap zou het gebouw van het duo Faro Architecten/Michael van Bergen heten, althans zo was het aangemeld voor de tender. Dat het dan de suffe naam Cornelis heeft gekregen naar Cornelis Lely – het station ligt op loopafstand – was niet hun idee. Gelukkig dat hun idee werd uitverkoren en niet dat van een concurrent die er een onderkomen voor expats wilde neerzetten. Cornelis biedt een ander spectrum, namelijk een gemeenschap voor gezinnen met kinderen. Ja en die kunnen in de corridors of op de trappen hun energie kwijt, misschien wel meer dan sommige bewoners lief is.
Net als het buurpand, het bekroonde Westbeat, is Cornelis in het talud van de Cornelis Lelylaan geschoven waardoor het profiteert van het hoogteverschil. Aan de hoge noordkant ligt de hoofdingang, aan het zonnige Schielandplein een sub entree. Aan die kant komen ook een kinderdagverblijf en restaurant op de begane grond. Staande voor de maquette op dat plein, een abstracte compositie van houtblokken, leggen de architecten de opzet van hun gebouw uit. Een brede corridor door het gebouw heen, van noord naar zuid, en een langere over de volle breedte. De eerste ontsluit de parkeergarage, fietsenkelder en een gemeenschappelijke huiskamer, de tweede is werkelijk een monumentale gang waarop appartementen uitkomen. Je kunt er met gemak in fietsen. Ramen bieden uitzicht op de appartementen en ook in de voordeuren zitten glasstroken, laag genoeg zodat de jongsten kunnen controleren of hun buurjongen-meisje thuis is.
Bewegen zullen ze, de bewoners van de 85 kleine en grote koopwoningen. Dat vloeit voort uit een programma van de gemeente Amsterdam om het dagelijks leven meer in te kleuren door beweging. De pedometer geeft aan welke afstanden zijn afgelegd: bijna twee kilometer, en dat trap op, trap af. Opnieuw laat de maquette een abstract beeld zien: een trap aan de buitenkant die je als een houten/stalen vertaling van de buitenkant van Centre Pompidou kunt zien. Die trap maakt Cornelis tot een unieke ervaring want bureau Dijk & Co heeft die ingericht als traptuin waar het groen uit de perken schiet. Op de derde verdieping is er voor de kinderen een extra attractie, een glijbaan in een roestvrij stalen buis. De bewoners van het appartement bij die glijbaan moeten voorbereid zijn op reuring voor hun deur.
De bovenste etages zijn gereserveerd voor galerijen met brede gaanderijen. Terrassen waar men elkaar kan ontmoeten, mits ze niet dichtgezet worden met gamma-schuttingen maar dat zal gezien de betrokkenheid van de bewoners (en een strenge VVE) vast niet gebeuren. De galerijen worden bekroond met een pergola die met glas is afgezet zodat het hemelwater niet in de loggia’s kan druppen. Die loggia’s zijn ook nog eens zo gepositioneerd dat ze ten opzichte van elkaar verspringen waardoor er een Escheriaans perspectief ontstaat.
Dat hout prominent gebruikt is in Cornelis, is geleidelijk aan business as usual. Het is er in allerlei soorten, azobe in de balken die de galerijen dragen, bamboe in de omlijsting van de hoofdentrees en de frames aan de kop van de corridors, eiken op de binnentrappen en leuningen, en een parket in de corridors. Zo’n complex hebben we vermoedelijk nog nooit neergezet, zegt Jurgen van der Ploeg van Faro dat toch enige faam heeft als het gaat om woningbouw. Het hoeft dan ook geen verwondering te wekken dat het in de prijzen zal vallen, omdat er zelden met zoveel liefde voor detail een appartementencomplex in Amsterdam is opgeleverd. Alleen al de zigzaggende brievenbussen bij de entree, die kom je hooguit tegen bij de Amsterdamse School.
Cornelis staat garant voor levendigheid en beweging, een menselijke bijenkorf. Waarbij aangetekend moet worden dat de formule, een speelpaleis voor kinderen, niet ieders cup of tea zal zijn. En de vraag wat er gebeurt als de klimjeugd verandert in hangjongeren.